Talk / Alessandra Pioselli / Harabel Contemporary Art / 6th of February 2019 / Tirana
On February 6th 2019 Alessandra Pioselli, art critic and curator, had a talk at the Harabel living room in Tirana. By staying faithful to her book “Art in Urban Space. The Italian experience from 1968 to date”, Pioselli focused on three artists, analyzing some of their works.
Starting with Franco Airaudo, an artist who seeks to highlight the human connection with nature, Pioselli brought to our attention his work “Logos tu stauros”. A work of art which itself contains several acts: destruction of a cross abandoned by social attention, its fragmentation to as many parts as the number of houses of the province to which it belonged and the dispersion of every piece in each of the houses therefor transforming that totally forgotten religious item into a matter of spiritual significance for each of the area’s inhabitants.
Elisa Vladilo, is another artist brought to the attention by the art critic Pioselli. “My favorite place” is the artist’s work where the critic was focused. The emphasis of this art work is granting new colorful meanings precisely by use of color, as an expressive instrument of the artist. The blue color used is not an embellishment, but a way of transmiting values, positive happy feelings and attitudes.
Located in a place that is visibly connected with the sky and the sea, Vladilo’s work tries to escape the social arrangement and tries to connect the human factor with infinity and with many more smiles. In this same spirit comes another work by Vladilo, “Rima d’origine”, a layering of colors on the ground, in which 31 women are invited to write a poem from their country of origin.
“Voliera per Umani” is the work of Italian artist Giuliano Mauri. A circular space, a kind of open cage, made entirely by the intertwining of branches and trunks of trees. An installation which in the artist’s intent is meant as temporary, which means it will exist in that place until its natural extinction. In general, his art intends to interfere in the landscape, building installations that paradoxically point out his spiritual world.
***
Bashkëbisedim / Alessandra Pioselli / Harabel Contemporary Art / 6 shkurt 2019 / Tiranë
Alessandra Pioselli (Alesandra Piozeli), kritike arti dhe kuratore, mbajti një ligjëratë në mjedisin e Platformës Harabel, në 6 shkurt 2019, në Tiranë. Duke iu përmbajtur librit të saj “Arti në hapësirën urbane. Përvoja italiane prej vitit 1968 deri më sot”, Pioselli u përqendrua në tri artistë, duke analizuar disa prej punëve të tyre.
Duke filluar me artistin Franco Airaudo, një artist i cili përpiqet të vërë në pah lidhjen e njeriut me natyrën, kritikja Pioselli solli në vëmendje veprën e tij “Logos tu stauros”. Një vepër e cila në vetvete përmban disa akte: atë të shkatërrimit të një kryqi të braktisur nga vëmendja shoqërore, copëtimit të tij në po aq pjesë sa edhe shtëpitë e krahinës së cilës i përkiste dhe shpërndarjes së çdo copëze në secilën prej shtëpive, duke e shndërruar atë send me përmbajtje fetare krejtësisht të harruar në një send me rëndësi shpirtërore për secilin nga banorët e zonës.
Elisa Vladilo, është një tjetër artiste që solli në vëmendje kritikja e artit Pioselli. “My favourite place” (“Vendi im i parapëlqyer”) është vepra e artistes mbi të cilën kritikja u përqendrua më tepër. Në këtë vepër spikat dhënia e ngjyresave të reja kuptimore pikërisht përmes ngjyrës, si mjet shprehës i artistes. Ngjyra blu e përdorur në vepër nuk është një zbukurim, porse një mënyrë përcjelljeje e vlerave, ndjenjave dhe qëndrimeve pozitive, të lumtura.
Vendosur në një vend që lidhet dukshëm me qiellin dhe detin, vepra e Vladilo-s përpiqet t’u largohet kushtëzimeve marrëveshjësore shoqërore dhe përpiqet të lidhë edhe më njeriun me pafundësinë, me më tepër buzëqeshje. Në po këtë frymë vjen edhe vepra tjetër e Vladilo-s, “Rima d’origine” (“Rima prej prejardhjes”), një shtresim ngjyrash përtokë, në të cilin janë ftuar 31 gra të shkruajnë një poemë nga vendi i tyre i prejardhjes.
“Voliera per Umani” është vepra e artistit italian Giuliano Mauri. Një hapësirë rrethore, një lloj kafazi i hapur, bërë tërësisht nga ndërthurja degëve dhe trungjeve të pemëve. Një instalacion që në qëllimin e artistit është menduar si i përkohshëm, çka do të thotë se do të ekzistojë në atë vend deri në zhdukjen e vet natyrore. Në përgjithësi, arti i tij synon të ndërhyjë në peizazh, duke ndërtuar instalacione që paradoksalisht nxjerrin në pah botën e tij shpirtërore.
